In Drifting Landscapes onderzoekt curator Diane Drubay hoe ons idee over landschappen is veranderd in een tijd van ecologische kwetsbaarheid en technologische groei. Met behulp van video, digitale media, AI en 3D-simulaties brengt de tentoonstelling kunstenaars samen die het landschap niet zien als een vredige achtergrond, maar als een plaats van ontwrichting – een actief, betwist gebied waar technologie en menselijke impact met elkaar botsen.

Deelnemende kunstenaars: Alfacenttauri, Alexandra Crouwers, Aura, Bianca Shonee Arroyo-Kreimes, Ceren Su Çelik, Claudia Brăileanu, Daniel Zantor, Eric Souther, Heliodoro Santos, Kelly Richardson, Kika Nicolela, Memo Akten, Patrick Tresset, Tais Koshino, Peter Wu+, and & Solimán López

Drifting Landscapes verkent een post-natuurlijke toekomst. Of hoe het landschap kan worden geherinterpreteerd in een tijd van ecologische kwetsbaarheid en technologische versnelling. In de hedendaagse, digitale kunst (en in tegenstelling tot de Romantiek) is het landschap geen stille achtergrond meer voor menselijke verhalen, laat staan een reflectie van de innerlijke wereld van de kunstenaar. Nee, het is een actief en betwist terrein. Met behulp van digitale tools en baanbrekende technologieën deconstrueren kunstenaars het landschap en stellen zowel de menselijke blik van het Antropoceen als het ongebreideld optimisme van de Technoscene in vraag.

Door middel van video, digitale media, artificiële intelligentie, 3D-simulaties en immersieve omgevingen brengt de tentoonstelling kunstenaars samen die het landschap beschouwen als een plek van disruptie – vergelijkbaar met de Land Art-interventies uit de jaren 60 en 70. Sommigen gebruiken generatieve algoritmes om natuurlijke vormen te deconstrueren en tonen zo de technologische kolonisatie van de natuur (Memo Akten) en de verontrustende technosurveillance in ons dagelijks leven (Heliodoro Santos & Daniel Zantor, Patrick Tresset). Anderen begeven zich op speculatieve terreinen en versterken de effecten van de klimaatverandering (Claudia Brăileanu, Peter Wu+, Alexandra Crouwers) of wijzen op de gevaren van extractie-economieën op onze planeet en toekomst (Ceren Su Çelik, Eric Souther, Alfacenttauri).

Het landschap dat ontstaat uit deze uiteenlopende praktijken is niet langer neutraal – technologie heeft het overgecodeerd, gemonitord en gekoloniseerd (Kelly Richardson, Solimán López). Er zijn echter ook daden van verzet – hybride ecologie, ingebeelde ecosystemen, digitale rituelen – die erop gericht zijn ruimte terug te winnen voor een collectieve toekomst en niet-menselijke zeggenschap (Tais Koshino, Aura, Kika Nicolela, Bianca Shonee Arroyo-Kreimes).

Drifting Landscapes nodigt uit om na te denken over hoe digitale kunst het landschap herpositioneert als een complexe zone waar de effecten van menselijke activiteit en technologische perspectieven met elkaar botsen. In deze drijvende ruimte worden we aangezet tot het verkennen van complexe terreinen tussen natuur en simulatie, verlies en mogelijkheid, en aanwezigheid en afwezigheid. De vraag is: zullen deze post-natuurlijke landschappen in de toekomst ook echt vorm krijgen?

Over de curator

Diane Drubay is een curator en kunstenaar die onderzoekt hoe digitale kunst eco-bewustzijn en echte klimaatactie kan triggeren. Met een achtergrond in culturele en museale studies, wijst Diane de kunstwereld al ruim vijftien jaar in de richting van een positieve toekomst. Haar tentoonstellingen streven ernaar een gevoel van ontzag, urgentie en verantwoordelijkheid voor onze planeet te creëren door de kracht van digitale kunst te gebruiken om een duurzamere toekomst te verbeelden. Ze heeft over heel de wereld tentoonstellingen gecureerd en projecten geleid, en ze geeft ook vaak presentaties op conferenties en workshops over hoe de toekomst kan worden gevormd door kunst, innovatie en ecologie.

Opmerkelijke projecten als curator zijn Echoes of Life voor het Institute of Fine Arts (Colombia, 2024), Down the Silicon Meadow voor OFFICE IMPART (Duitsland, 2025), SonarMàtica voor Sonar+D (Spanje, 2022) en de reeks Art Implosion voor Factory Berlin (Duitsland, 2020). In 2022 werd Diane uitgenodigd als gastcurator van Octobre Numérique in Arles, Frankrijk. Ze deelde haar visie ook op andere belangrijke kunsthappenings, waaronder Art Basel, NFT Paris, Gallery Climate Coalition, Grand Palais Augmenté en ARKO Art Center. Haar onderzoek en inzichten vind je ten slotte eveneens terug op SHIFTED, haar Substack-kanaal.